Θεωρητικά θα μπορούσε να ισχύει αυτό που λέει ο Αντώνης. Και πάλι όμως, προϋπόθεση είναι η δημοκρατία, για τους εξής τουλάχιστον λόγους…
Πρώτον η ιδιοτέλεια, που αποτελεί εγγενές ανθρώπινο χαρακτηριστικό. Εννοώ κανείς δεν θα δώσει την εξουσία του στον άλλον, ακόμα και αν γνωρίζει πως εκείνος θα τη διαχειριστεί καλύτερα. Κατ’ επέκταση κανένα μη δημοκρατικό κατεστημένο δεν θα παραχωρήσει εξουσία σε άλλον με κριτήριο την ορθότητα της λήψης αποφάσεων. Και δεν εννοώ βέβαια πως στη δημοκρατία εξαφανίζεται η ανθρώπινη ιδιοτέλεια, απλά νομίζω πως οι ατομικές υστεροβουλίες με αντικοινωνικό πρόσημο σε μεγάλο βαθμό αλληλοεξουεδετερώνονται μέσα στη συνισταμένη της πλειοψηφίας.
Δεύτερο, η νοθεία που μπορεί να εμφιλοχωρήσει στην έννοια της ορθότητας (σκέψου την κατάντια της έννοιας της «πολιτικής ορθότητας»). Η πολιτική δεν είναι μαθηματικά, και οι αλγόριθμοι λήψης πολιτικών αποφάσεων δεν μπορεί παρά να βασίζονται: α) στην καθολικά προσβάσιμη γνώση, και β) στα χρηστά ήθη. Άρα για να εκπαιδευτεί αυτό το «εργαλείο» στη λήψη ορθών αποφάσεων πρέπει να πάρει δεδομένα από δημοκρατικές κοινωνίες.
