Θλιβερή η απεύθυνση στους Ευρωπαίους για την αντιμετώπιση των συνεχιστών του κοτσαμπασισμού. Το ευρωπαϊκό πολιτικό σύστημα είναι συνυπεύθυνο για το θάψιμο της εκφρασμένης δημοψηφισματικά βούλησης του ελληνικού λαού το 2015. Ο δρόμος που διάλεξαν οι συγγενείς των θυμάτων, τους καταντά υποχείριο της ευρωπαϊκής καθεστωτικής πολιτικής τάξης. Αυτής που έχει βουτήξει χέρια και πόδια στις ματωμένες ουκρανικές πεδιάδες.
Κι αν δεν προσπέσουμε στους Ευρωπαίους τότε τι;
… Παρέμβαση στο ελληνικό πολιτικό σκηνικό με συμμετοχή στις εκλογές των συγγενών των θυμάτων των Τεμπών και μόνο μια πολιτική θέση. Την συνταγματική αλλαγή στην κατεύθυνση του διαχωρισμού των εξουσιών και την ενίσχυση του ρόλου των πολιτών στη λήψη των πολιτικών αποφάσεων.
Κι αν φαίνεται πως είναι αδιέξοδη η εκλογική κάθοδος τι να σκεφτεί κάποιος για την επιχειρούμενη άσκηση πίεσης μέσω της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας στο Μητσοτάκη; … Μα στο Μητσοτάκη; Το καλύτερο παιδί του δυτικού μπλοκ εξουσίας μετά τον Τρυντώ;
Μπορεί εν τέλει να καθίσουν στο σκαμνί ένας δύο υπουργοί. Μέχρι εκεί. Τις αναγκαίες θεσμικές αλλαγές όμως για να μην επαναληφθούν καταστροφές όπως στα Τέμπη, το Μάτι ή την Μάνδρα δεν θα τις δούμε αν δεν ηττηθεί εκλογικά το ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα.
Πώς όμως να δράσουν πολιτικά-εκλογικά χαροκαμένοι άνθρωποι όταν τόσες δεκαετίες δεν υπάρχει οργάνωση πολιτών που να θέτει το πολιτειακό πυρηνικό πρόβλημα της χώρας με διάρκεια και επιμονή; Έτσι; Ξαφνικά; Εκτός απ΄ τη συνειδητοποίηση της αιτίας της εθνικής μας κακοδαιμονίας («Κι εγώ σαν κομμάτι της κοινωνίας επέτρεψα να συμβεί αυτό») να αντιληφθούν και το πρώτο βήμα ανόρθωσης;
Φαντάζει αδύνατο. Ίσως νάναι κι ανίερο να εμπλακείς στα πολιτικά με εφαλτήριο το θάνατο δικού σου ανθρώπου. Σε μια κοινωνία όπου η πολιτική ενασχόληση νοείται αποκλειστικά ως κομματική συμμετοχή για ιδιοτελείς σκοπούς.
Εμείς οι υπόλοιποι λοιπόν χρωστάμε πολιτική συνειδητοποίηση και πολιτική δράση για την ανάπτυξη της δημοκρατίας στη χώρα μας και στην Ευρώπη. Θα περάσουν οι ερχόμενες ευρωεκλογές της 9ης Ιουνίου και θα βρουν για άλλη μια φορά τους Έλληνες δημοκράτες άπραγους. Θα κάνουμε τα αναγκαία οργανωτικά βήματα για τις επόμενες του 2029;
Αλεξόπουλος Διονύσης
25.03.2024 | ΦτΔ
Θανάσης Τσοπανάκης
2024-04-01 at 23:43
Όσοι αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας στον χώρο αυτών που θεωρούν ότι το Πολίτευμα μας δεν είναι Δημοκρατία, γνωρίζουμε ότι στον χώρο αυτό υπάρχουν πολλές και αντικρουόμενες επιλογές μεθόδου. Πολλοί θεωρούν ότι δεν πρέπει να ψηφίζουμε, άλλοι να κάνουμε κόμμα ειδικού σκοπού, άλλοι να οργανωθεί «έφοδος στα χειμερινά ανάκτορα» κλπ. Ενόσω δε στον χώρο αυτό κινούνται δεκάδες χιλιάδες Έλληνες πολίτες, υπάρχει απουσία έκφρασής τους στην πολιτική σκηνή. Αυτόν τον ρόλο έχει την φιλοδοξία να παίξει μία πολιτική κίνηση όπως οι «Φίλοι της Δημοκρατίας» και χρειάζεται πολλή εργασία αλλά και πνεύμα συνεργασίας.
Ο «Σύλλογος των Συγγενών» και «οι Φίλοι της Δημοκρατίας» έχουν σχεδόν τον ίδιο χρόνο ζωής. Προφανώς ξεκίνησαν από διαφορετική αφετηρία κι έχουν παράξει ασύγκριτα άλλης τάξης αποτελέσματα.
Κρίσεις όπως «Θλιβερή η απεύθυνση στους Ευρωπαίους..», «..τους καταντά υποχείριο..» κλπ δεν καλλιεργούν κλίμα συνεργασίας μεταξύ φυσικών συμμάχων. Ας είμαστε περισσότερο επιεικείς, αν κατείχαμε την αλήθεια θα είχαμε ήδη καλύτερα αποτελέσματα.