Μπορεί η Ελλάδα να αποκτήσει Δημοκρατικούς θεσμούς; Μπορεί ποτέ ένας εργολάβος να θέλει τον πελάτη στα πόδια του να τον ελέγχει; Πρέπει να κάνει πολύ σωστή δουλειά, να παραγάγει σωστό έργο για να μην τον ενοχλεί ο έλεγχος. Αν ήταν πράγματι σωστός θα επιζητούσε τον έλεγχο για να αναδειχθεί το έργο του.
Στα θέματα που ο πολίτης έχει άποψη, πρέπει να αποφασίζει αυτός. Οι εντεταλμένοι πολιτικοί σίγουρα έχουν χειρότερη άποψη, γιατί το Εγώ τους πάντα από κάπου χειραγωγείται. Το έχουν αποδείξει στις 100% των περιπτώσεων. Είναι όμως και δικαίωμα του πολίτη, διότι στους πολίτες ανήκει αυτή η χώρα και όχι σε κανένα κόμμα. Έτσι ακριβώς αρχίζει να λειτουργεί σωστά η Δημοκρατία.
Οι πολίτες πρέπει να αποφασίζουν πότε θα στήσουν ένα Δημοψήφισμα. Μόλις ένα αίτημα περάσει ένα κρίσιμο ποσοστό, να τίθεται στη κρίση των ψηφοφόρων η απόφαση που θα αντιπροσωπεύσει τους πολίτες, και θα εφαρμοστεί η απόφαση του κυρίαρχου λαού (που αναφέρει και το Σύνταγμα μας).
Οι πολιτικοί βλέπουμε να το αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι. Λογικό, γιατί έτσι θα χάσουν τον πρώτο λόγο· να κάνουν ότι θέλουν. Καταλαβαίνουμε όλοι ότι μια τέτοια διαδικασία θα ενεργοποιείται ελάχιστες φορές στη θητεία μιας κυβερνητικής τετραετίας: μία-δύο φορές. Ο φόβος όμως του εργολάβου απέναντι στην αλλαγή απόφασης του ιδιοκτήτη θα δημιουργεί περισσότερη συνέπεια και σωφροσύνη και ταυτόχρονα μεγαλύτερη υπευθυνότητα του ίδιου του λαού. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.
Στο επίπεδο της Περιφερειακής Διοίκησης, των Δήμων, η επίδραση των πολιτών στις επιλογές του Δήμου με την άσκηση του δημοκρατικού τους δικαιώματος, ως ενιαίο Σώμα πλέον, θα έχει μεγαλύτερη ισχύ. Και ως διαδικασία επιτυγχάνεται πιο απλά και οικονομικά.
Είναι χαρακτηριστικό ότι στις ΗΠΑ, σε πολλές πολιτείες, στις Δημοτικές εκλογές, οι Δημότες, πέραν της εκλογής Δημάρχου, καλούνται και αποφασίζουν για μια σειρά ερωτημάτων που αφορούν θέματα του Δήμου τους. Μια τέτοια πρακτική θα ανυψώσει την κοινωνία μας σε κάθε επίπεδο ουσιαστικά.
Είναι πραγματικά κρίμα, που ενώ επικαλούμαστε ότι δώσαμε το πρώτο φως στην ανθρωπότητα, μένουμε πίσω σε αυτό το θέμα του πολιτικού πολιτισμού.
Δημήτρης Γρηγοριάδης
28.04.2024 | ΦτΔ
