Με αφορμή την μεγαλειώδη διαδήλωση για το έγκλημα στα Τέμπη μερικές σκόρπιες σκέψεις.
Όταν πηγαίνω σε μία διαδήλωση γνωρίζω εκ των προτέρων γιατί πηγαίνω και τι θα συμβεί. ΓΝΩΡΙΖΩ ότι μετά από 3 , περίπου, ώρες από την επίσημη ώρα της συγκέντρωσης κάποιοι θα πετάξουν χημικά με σκοπό την διάλυση των ανθρώπων που συμμετέχουν. Αν επιμένω, λοιπόν, να συμμετέχω είμαι εφοδιασμένος με τα κατάλληλα προϊόντα όπως μάσκα, υγρά μαντηλάκια και κολλύρια για τα μάτια. Ο συνήθης χώρος για την έναρξη αυτής της δραστηριότητας είναι μπροστά από το ξενοδοχείο της μεγάλης Βρετανίας, αν και την Κυριακή 26/1/2025 άκουσα ότι πρωτοτύπησαν και άρχισαν την ρίψη από την συμβολή της πλατείας με την οδό Σταδίου. Λέω «άκουσα» γιατί ΔΕΝ ήμουνα εφοδιασμένος με τα ως άνω προϊόντα και όταν συμπληρώθηκε το τρίωρο έφυγα για την συνήθη βόλτα προς το Μοναστηράκι.
Συμμετέχω στην διαδήλωση με την παρουσία μου αλλά ΔΕΝ ΖΗΤΩ ΤΙΠΟΤΑ από την υπάρχουσα πολιτική ηγεσία. Σε ΟΛΕΣ τις προγενέστερες διαδηλώσεις, και ανεξάρτητα από τα αιτήματα, αισθανόμουνα ότι απευθυνόμουνα σε κουφές πολιτικές ηγεσίες διότι ΤΙΠΟΤΑ δεν συνέβη, το συνειδητοποίησα πια και δεν κάνω τα ίδια λάθη. Είμαι ένα απλό ΑΦΜ και ζω σε μία ΜΗ δημοκρατική χώρα. ΔΕΝ εμπιστεύομαι τις αρχές του τόπου δηλαδή την κυβέρνηση την βουλή και την δικαιοσύνη γιατί , απλά και κατανοητά, αλληλεξαρτώνται χωρίς διακριτούς ρόλους. ΓΝΩΡΙΖΩ ότι η άποψη μου δεν λαμβάνεται υπόψη από τους διοικούντες και η ψήφος μου δεν έχει καμία σημασία παρά μόνον στην συνήθη εναλλαγή των κομμάτων, μία δραστηριότητα άνευ σημασίας, όπως απεδείχθη κατά την διάρκεια των τελευταίων αιώνων μετά την «απελευθέρωση» από τους Οθωμανούς μία δραστηριότητα που θα είχε θετικό αποτύπωμα ΕΑΝ ΔΕΝ υπήρχε η αχαλίνωτη κομματοκρατία. ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ότι δεν «έχω οξυγόνο» στην καθημερινότητα μου και στον σχεδιασμό του μέλλοντος μου.
Θα μου πείτε τώρα «ρε φίλε με τέτοια μιζέρια, τόση απαισιοδοξία και εμφανείς τάσεις κατάθλιψης γιατί δεν κάθεσαι στον καναπέ σου και τρέχεις στους δρόμους με τα χημικά, τους συνωστισμούς και όλη την ταλαιπωρία ; μήπως είσαι μαζοχιστής ή δεν ξέρεις τι σου γίνεται ;»
ΠΗΓΑΙΝΩ στις διαδηλώσεις όταν κρίνω ότι τα αιτήματα είναι κεφαλαιώδους σημασίας ,με βάση τις δικές μου αξίες και αρχές. ΠΗΓΑΙΝΩ στις διαδηλώσεις γιατί επιθυμώ να δηλώσω την δική μου σιωπηλή οργή, την «καθιστή» μου διαμαρτυρία χωρίς φανφάρες. ΠΗΓΑΙΝΩ στις διαδηλώσεις γιατί με τον κόσμο γύρω μου ΞΕΡΩ ότι ΔΕΝ είμαι μόνος , νοιώθω την ανάσα των συμπολιτών μου και αισθάνομαι την αλληλεγγύη των κοινών ιδεών και απόψεων , έστω και για αυτό το μικρό χρονικό διάστημα. Μερικές φορές σκέφτομαι ότι αυτή η άυλη «κρίσιμη μάζα» μπορεί να εκραγεί χωρίς χειραγώγηση από επίδοξους «σωτήρες» είτε από κομματικούς σχηματισμούς. ΔΕΝ ΞΕΡΩ εάν συμβεί , άλλωστε οι μάζες αυτές είναι απρόβλεπτες όπως και στην φυσική επιστήμη.
ΕΥΧΟΜΑΙ αυτή η ομόψυχη διαδήλωση για τα Τέμπη και ειδικά το έντονα συγκινησιακό «ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ» να είμαι μία θρυαλλίδα για την δημιουργία της μάζας αυτής.
Παναγιώτης Λαμπρούκος
