Με αφορμή τις πρόσφατες ευρωεκλογές μερικές σκόρπιες σκέψεις μου που γράφτηκαν πριν από μερικά χρόνια αλλά παραμένουν ,δυστυχώς, επίκαιρες.
Το 1981 η Ελλάδα μπήκε, πανηγυρικά στην Ε.Ε. Παρά το ότι ΔΕΝ με ρώτησε κανείς (αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) ήμουν θετικά προσκείμενος και ήμουν πρώτα Ευρωπαίος μετά Έλληνας και μετά Αθηναίος , με αυτήν ακριβώς την σειρά.
Πίστευα ότι η “Ευρώπη”, σαν οντότητα, θα μπορούσε να βοηθήσει τον τόπο που ζω να αποκτήσει μία καλύτερη ποιότητα ζωής και συγκεκριμένα ζητούσα :
- ενοποίηση αμοιβών στον ιδιωτικό τομέα και πιο συγκεκριμένα την σύγκλιση , τουλάχιστον στην πρώτη φάση, με τον μέσο Ευρωπαϊκό όρο.
- ενοποίηση των συστημάτων υγείας με στόχο την καλύτερη ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών από τις κρατικές δομές, σε συνεργασία με τις τότε υπάρχουσες δομές άλλων πιο «προηγμένων» κρατών.
- δίκαιο σύστημα παροχής των συντάξεων
- αναβάθμιση της παιδείας, παρά το ότι η τότε παρεχόμενη κρατική παιδεία ήταν σε καλύτερη κατάσταση από τώρα.
- διασφάλιση των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ειδικά για αυτό το τελευταίο έχετε προσέξει ότι από την εποχή του 1821 περιβαλλόμαστε από “εχθρούς” , ευτυχώς που δεν έχουμε χερσαία νότια σύνορα γιατί και εκεί θα είχανε εφεύρει εχθρούς οι εκάστοτε πολιτικοί, οπότε η διασφάλιση των συνόρων με πείσανε ότι είναι κάτι επιθυμητό).
Αυτά ήταν τα σπουδαιότερα, για εμένα, μεταξύ και άλλων πολλών αλλά θα φύγω από το θέμα αν τα αναφέρω.
Τα χρόνια πέρασαν και, τότε, ταξίδευα στην Ε.Ε. ( τώρα ΔΕΝ ταξιδεύω γιατί δεν έχω τα χρήματα για ταξίδια αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Στα ταξίδια μου αυτά συνομίλησα με Γάλλο ο οποίος με κοίταξε επηρμένα όταν τόλμησα να του πω ότι ήμουν ΠΡΩΤΑ Ευρωπαίος, συνομίλησα με Ισπανίδα η οποία μου είπε ότι την ενδιαφέρει η Ευρώπη ΜΟΝΟΝ γιατί δίνει χρήματα , για τα υπόλοιπα ήταν παγερά αδιάφορη. Μίλησα επίσης με Ιταλό ο οποίος δεν κατάλαβε λέξη από ό,τι του είπα ( ίσως γιατί του μίλησα στην γλώσσα του !!!, δεν θα το μάθω ποτέ). Φυσικά ήταν μεμονωμένα περιστατικά αλλά κάτι μου έλεγε μέσα μου ότι κάτι ΔΕΝ πάει καλά.
Μία απογοήτευση άρχισε να με τυλίγει από τότε και συνεχίσθηκε με την πάροδο των χρόνων βλέποντας ότι τίποτα από αυτά που ήλπιζα δεν συνέβη. Το 2002 η χώρα υιοθέτησε το ευρώ ( κανείς ΔΕΝ με ρώτησε αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Η οικονομική μου κατάσταση ραγδαία επιδεινώθηκε ενώ, μέχρι τότε, κουτσά στραβά τα κατάφερνα. Επίσης άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η Ε.Ε. κατέληγε σε ένα έρμαιο των lobbies με λίγα ψήγματα δημοκρατίας τα οποία δεν είναι αρκετά να διασφαλίσουν μια ποιότητα στην ΔΙΚΗ μου ζωή και αυτό ΔΕΝ είναι άλλο θέμα. Τελικά κανείς ΔΕΝ με ρωτάει για τίποτα άρα αυτό ΔΕΝ είναι άλλο θέμα , είναι ΤΟ ΘΕΜΑ.
Τώρα τελευταία έγιναν και οι Ευρωεκλογές ( much ado for nothing για τους αγγλόφωνους). Μετά την, ευτυχώς, σύντομη προεκλογική περίοδο που αναλώθηκε σε ηλίθια θεματολογία χωρίς να ενημερωθώ από τα ΜΜΕ για τα ουσιαστικά θέματα ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ενδιαφέροντος συρρικνώνομαι προσωπικά αλλά, για να είμαι δίκαιος, η συρρίκνωση αυτή έχει αρχίσει από πολύ παλαιότερα.
Τώρα ΔΕΝ είμαι παρά μόνον Πατησιώτης.
