– Στο δημοκρατικό τον τελευταίο λόγο για ο,τιδήποτε τον έχουν οι πολίτες. Στον ολιγαρχικό τον έχει ο αρχηγός ή η ηγετική ομάδα (όπως αυτός ή αυτή ορίζεται).
– Στο δημοκρατικό ακολουθείται ο ομοσπονδιακός τρόπος οργάνωσης: τα ευρύτερα-ανώτερα επίπεδα (περιφερειακά, εθνικά όργανα) έχουν τις αποφασιστικές αρμοδιότητες που οι τοπικές οργανώσεις τους έχουν αποδώσει-επιτρέψει να έχουν. Στον ολιγαρχικό τα κατώτερα-στενότερα επίπεδα έχουν τις αποφασιστικές αρμοδιότητες που τα ανώτερα-ευρύτερα τους έχουν επιτρέψει-αποδώσει.
– Στο δημοκρατικό τα ηγετικά στελέχη προκύπτουν από ένα συνδυασμό κλήρωσης και εκλογής απ’ τους πολίτες-μέλη (π.χ. για τρεις θέσεις εκλέγονται εννέα και απ’ αυτούς κληρώνονται οι τρεις). Στον ολιγαρχικό τα ηγετικά στελέχη προκύπτουν από ένα συνδυασμό εκλογής (απ’ το σύνολο των μελών) και διορισμού απ’ τον αρχηγό ή/και την ηγεσία.
– Στο δημοκρατικό οι πολιτικές θέσεις ορίζονται αναλογικά (δεν επικρατεί η πλειοψηφούσα θέση αλλά αναφέρονται όλες οι θέσεις με τα ποσοστά των μελών που τις υποστηρίζουν). Στον ολιγαρχικό οι πολιτικές θέσεις ορίζονται απ’ τον αρχηγό ή απ΄ τα μέλη της ηγετικής ομάδας, με τα κριτήρια που εκείνος ή εκείνα κρίνουν ορθά.
– Στο δημοκρατικό η οικονομική διαχείριση ασκείται απ’ τις τοπικές οργανώσεις των μελών. Στα ανώτερα όργανα αποδίδονται χρήματα μόνο όσα χρειάζονται για την εκτέλεση συγκεκριμένων έργων. Στον ολιγαρχικό συγκεντρωτικά απ’ τα ανώτατα όργανα.
