Μα αφού κοτζάμ δικαστές σας το λένε και μόνοι τους “ Είμαστε τίμιοι. Έχουμε συνείδηση εμείς. Ενισχυμένη, όχι από αυτή τη κοινή ! Θα ήταν ποτέ δυνατό να ήμασταν άτιμοι;” Επιπλέον σας το επιβεβαιώνουν και οι Υπουργοί και οι βουλευτές.
Τι έχετε πάθει και δεν τους πιστεύετε;
Μήπως τους αδικούμε; Είναι η έντονη κριτική στη “δικαιοσύνη των Τεμπών” και τους εκπροσώπους της χτύπημα στην καρδιά της Δημοκρατίας, με την οποία θέλουν να ταυτίζονται κάποιοι;
Αν είναι έτσι τότε μάλλον η Δημοκρατία χρειάζεται επειγόντως μεταμόσχευση καρδιάς.
Δεν είναι μόνο η συσσωρευμένη καχυποψία του κόσμου. Δεν είναι μόνο τα -απολύτως συγκεκριμένα – ερωτήματα επί της διαδικασίας που υπέβαλε η κα Καρυστιανού ενώπιον του εφέτη ανακριτή , που χάσκουν αναπάντητα, αναγκάζοντας τους γονείς να τον μηνύσουν.
Ακόμα και τα στοιχεία της “εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσας” (όπως πλέον ανοικτά διαδίδεται σε διάφορους κύκλους) Ευρωπαϊκής Ένωσης συνηγορούν στον κατήφορο. Σύμφωνα, λοιπόν, με τις εκθέσεις της Ε.Ε για το κράτους δικαίου στην Ελλάδα, το ποσοστό του γενικού πληθυσμού που θεωρούν το επίπεδο ανεξαρτησίας των δικαστηρίων και των δικαστών “αρκετά κακό” ή “πολύ κακό” τα τελευταία δύο χρόνια ανήλθε από 47 %(2022) στο 60% (2024). Η χώρα μας είναι 21η μεταξύ των 27 χωρών της Ε.Ε (διάγραμμα 51 Πίνακας αποτελεσμάτων ΕΕ στον τομέα δικαιοσύνης 2024)
Είναι προφανής η επίπτωση της υπόθεσης των Τεμπών.
Η Ελλάδα ,επίσης, είναι τελευταία στην Ε.Ε ως προς τον χρόνο δικαστικής επίλυσης αστικών και εμπορικών υποθέσεων σε πρώτο βαθμό (διάγραμμα 6). Έτσι το 2022 ο χρόνος εκδίκασης ανερχόταν σε 746 μέρες κατά μέσο όρο και αυτό παρότι έχει πολλούς δικαστές (είναι 3η στην κατάταξη του αριθμού δικαστών και δικηγόρων ανά 100.000 κατοίκους – διαγράμματα 37 και 39)
Το κοινό περί αδικίας αίσθημα , λοιπόν , καταγράφεται και επίσημα. Και το κοινό περί δικαιοσύνης αίτημα δεν οφείλεται σε μια εν θερμώ έξαρση, αλλά τεκμηριώνεται και από ποσοτικούς δείκτες.
Οι πολίτες που διαδηλώνουν δεν έχουν ψευδαισθήσεις, ούτε παραισθήσεις .
Και δεν τους αρκούν οι συστάσεις της Ε.Ε. Βάζει τον πήχη χαμηλά όταν εντοπίζει το πρόβλημα π.χ στην μη εμπλοκή του δικαστικού σώματος στη διαδικασία διορισμών της δικαστικής ηγεσίας και θεωρεί ότι ο στόχος της ανεξαρτησίας επετεύχθη με μια απλή διάταξη (που ψήφισε η Κυβέρνηση τον Ιούλιο του 2024) βάσει της οποίας ο Υπ. Δικαιοσύνης θα πρέπει να ζητάει πλέον και τη γνώμη της Ολομέλειας του οικείου Ανώτατου Δικαστηρίου (χωρίς πάντως να δεσμεύεται από αυτή).
Προς το παρόν οι συστάσεις αυτές δεν φαίνεται να αρκούν στον Έλληνα πολίτη ο οποίος “ζει και πεθαίνει” μέσα στην διελκυστίνδα των παθογενειών του συστήματος απονομής δικαιοσύνης.
Στον Έλληνα πολίτη που νιώθει πως είναι “κάτι πιο βαθύ αυτό που τον λερώνει” όταν βλέπει π.χ εργατικές δίκες για παράνομες απολύσεις να εκκρεμούν χρόνια ενώ μια απεργία βγαίνει παράνομη σε λίγες ώρες. Όταν βλέπει δικαστήρια να επιδεικνύουν συντεχνιακή στάση όταν κρίνουν τα δικά τους θέματα ή να καταλήγουν σε πολύπλοκες ερμηνείες επί του Συντάγματος που δεν μπορεί ο κοινός νους να τις καταλάβει.
Ο κόσμος λοιπόν διαδηλώνει φωνάζοντας “ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ” και με αυτη τη λέξη τα εννοεί όλα.
Εννοεί το δικαστήριο που θα δικάζει λαμβάνοντας υπόψη όχι μόνο τον νόμο (έναν νόμο άλλωστε για τον οποίο δεν ερωτήθηκε) και την υπερτιμημένη “δικαστική” συνείδηση, αλλά και τα κοινά ήθη, τον αξιακό κώδικα της κοινωνίας. Ένα δικαστήριο που δεν θα άγεται και θα φέρεται από τις ορέξεις και τις απειλές της κάθε κυβέρνησης ή των πανίσχυρων οικονομικών συμφερόντων . Ένα δικαστήριο που θα λογοδοτεί όχι μόνο στον εαυτό του αλλά και κατευθείαν στην κοινωνία των πολιτών.
“Οι αποφάσεις των δικαστηρίων εκτελούνται στο όνομα του Ελληνικού λαού”.
Δεν αρκεί να χαλαρώσουν οι δεσμοί ανάμεσα σε κυβέρνηση και δικαστές. Πρέπει να αποκατασταθούν και οι δεσμοί μεταξύ των δικαιοδοτικών οργάνων και της κοινωνίας.
Το ζήτημα των Τεμπών επαναφέρει δραματικά την ανάγκη να ανοίξει η συζήτηση για τη δικαιοσύνη. Με παρρησία, χωρίς απωθημένα και άβατα , χωρίς λεκτικούς προπηλακισμούς και επικλήσεις στην αυθεντία. Σε όλα τα επίπεδα. Από το είδος της εκπαίδευσης που παρέχουν οι σχολές δικαστών, έως τη λογοδοσία της στην πηγή όλων των εξουσιών. Τον λαό.
Πηγές:
- Πίνακας αποτελεσμάτων της ΕΕ στον τομέα της δικαιοσύνης 2024
https://eur-lex.europa.eu/legal-content/EL/TXT/PDF/?uri=CELEX:52024DC0950
- Έκθεση του 2024 για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα
